Hoe ik het nu zie
Gelukkig ben ik jaren geleden begonnen om mijn gedachten over filosofie op te schrijven. Ik zie wat me bezighield en hoe dat in de tijd verandert. Als je ermee begint is er veel om over na te denken. Later zit het meer in de verfijning van je kernvisie. De behoefte om eindeloos te schrijven droogt op. Er naar leven is de kunst. De tijd en de praktijk doen het grote werk. Het is nooit af maar je kan stappen maken. Ik zie ze vooral achteraf. De bochten die je neemt in je denken en handelen verdwijnen uit het zicht als bij een wandeling door de bergen. Net als de keuzes die vooraf gaan aan het afwijken van de geplande route. Ik denk niet dat ik weer vaker over filosofie ga schrijven maar ik heb de behoefte om opnieuw te benoemen wat in mijn denken en handelen de boventoon voert. In wezen komt het er op neer dat het sociale aspect van het bestaan belangrijker wordt en ik er meer dan ooit de waarde van inzie. Leven met mensen om me heen waar ik synergie en plezier mee heb en wa
